واژه نامۀ حقوقی
منیره کامران | دوشنبه, ۳۰ دی ۱۳۹۲، ۰۹:۴۸ ب.ظ
واژه نامۀ حقوقی
(الف)
- اباحه
- اجازه تملک یا ارتکاب فعل یا معرف و گرفتن چیزی است.مشترک دانستن املاک و اموال.
- ابراء
- چشم پوشی اختیاری بستانکار از طلب خود.
- اتلاف
- از بین بردن مال دیگری کلاً یا بعضاً به طوریکه فعل منشأ اتلاف بوسیله خود فاعل به هدف هدایت شده باشد.از بین بردن یا معیوب ساختن مال غیر بطور مستقیم بدون تقصیر یا با تقصیر.
- اثاث البیت
- اشیاء منقولی که مخصوص استعمال منزل است و یا جزء تجملات خانه است. کالای خانه وسایل منقول زندگی، وسایل تجملی خانه.
- اثبات
- مرحله علم به چیزی را مرحله اثبات آن چیز نامند.
- اجاره
- عقدی است که بموجب آن یک طرف منفعت عین یا نیروی کار خود را در ازای اخذ اجرت معامله می‌کند.
- اجاره بها
- مال الاجاره اجرت و عوض منافع مالی که بموجب عقد اجاره معین می‌شود.
- اجاره معاطاتی
- اجاره‌ای است که ایجاب و قبول آن غیرلفظی باشد.
- اجاره نامچه
- سند اجاره را گویند.
- اجازه
- اظهار رضایت شخصی که قانون رضای او را منشأ تأثیر عقد یا ایقاعی دانسته است که از دیگری صادر شده است.
- اجرت المثل
- اگر کسی از مال دیگری منتـفع شود و عیـن مال باقی باشد و برای مدتی که منتفع شده بین طـرفین، مال الاجاره‌ای معین نشده باشد؛ آنچه که بابت اجرت منافع استیفاء شده، باید به صاحب مال مزبور بدهد اجرت المثل نامیـده می‌شود. مبلغی است که پس از انقضای مدت اجاره از روی شواهد و نظایر شیئ مورد اجاره تعیین می‌شود.